Orzeczenie tzw. bezwzględnej kary pozbawienia wolności, tj. takiej, której wykonania sąd orzekający nie zawiesił na okres próby nie przekreśla późniejszej możliwości skorzystania z dobrodziejstwa zawieszenia kary. W sytuacji, gdy sąd postanowieniem odroczył wykonanie kary, nawet kilkukrotnie, jeżeli łączny okres odroczenia wyniósł rok, na podstawie art. 152 §1 k.k.w. można zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności, jeżeli sąd uzna, że wykonanie orzeczonego wyroku nie jest potrzebne do osiągnięcia celów kary.

Należy jednak pamiętać, że postępowanie dotyczące zawieszenia kary pozbawienia wolności nie jest wszczynane z urzędu, wnioskowanie o zastosowanie powyższego rozwiązania spoczywa na skazanym bądź na sądowym kuratorze zawodowym. Sąd rozpatrując omawiany wniosek bada, czy zaistniały przesłanki do zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w kontekście okoliczności, które wystąpiły po wydaniu wyroku, w tym postępy w resocjalizacji skazanego (por. K. Postulski, Komentarz do 152 k.k.w., Lex, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 3 grudnia 1998 r., II Akz 88/98). Dodatkowo należy nadmienić, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 1999 r. I KZP 45/99 nawet rozpoczęcie wykonania kary pozbawienia wolności po rocznym odroczeniu jej wykonania nie stoi na przeszkodzie do złożenia omawianego wniosku.

Sądem właściwym do rozpatrzenia niniejszego wniosku będzie sąd, który wyrokował w I instancji, na przykładzie tematyki niniejszego wpisu: Sąd Rejonowy w Zamościu, bądź Sąd Okręgowy w Zamościu. Natomiast od powyższej zasady istnieją wyjątki: w przypadku kary pozbawienia wolności orzeczonej początkowo z warunkowym zawieszeniem, której wykonanie zostało zarządzone oraz w sytuacji wykonywania wobec skazanego dozoru. Szerzej o wyjątkach od omawianej zasady w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 29 października 2002 r. I KZP 29/02.

Złożenie wskazanego wniosku wiąże się z koniecznością dokonania opłaty sądowej w wysokości 100 zł.

Adwokat Radosław Kostrubiec,

Zamość 2016